ARTICVLVS CLVII.
De Superbia.

Quotquot vero bonam opinionem de seipsis concipiunt quacunque alia de causa, non pollent verâ Generositate, sed tantum turgido fastu, qui semper valde vitiosus est, etsi eò magis quò causa propriae existimationis Injustior fuerit. Omnium vero injustissima est superbire absque causa, id est cum quis etiam nihil cogitat sibi inesse meriti propter quod existimari debeat, solummodo quia meritum non magnifacit, sibique imaginando gloriam nihil aliud esse quam usurpationem, credit eos qui ejus sibi plus arrogant, ejus quoque plus habere. Estque hoc vitium ita irrationale et absurdum, ut vix crederem dari homines qui illi se prostituerent, si nemo unquam injustè laudaretur : Sed assentatio tam latè dominatur, ut nullus sit ita imperfectus, qui non se videat saepè llaudari propter res quae nullam laudem merentur, imo quae vituperio sunt dignissima ; quod occasionem proaebet stupidioribus in hanc superbi speciem incidendi.