ARTICVLVS CXLV.
De iis quae nonnisi ab aliis causis pendent : Et quid sit Fortuna.

Quod ad ea quae nullo modo à nobis pendent, quantumvis bona queant esse, nunquam fervide appetenda sunt ; non solum quia possunt non evenire, et ita nos eò magis cruciare quò vehemenntius Elzevier, p. 68
Image haute résolution sur Gallica ea concupiverimus ; verum praecipuè quia occupando nostras cogitationes, abducunt studium nostrum à rebus aliis quarum acquisitio pendet à nobis. Sunt autem duo remedia generalia contra has vanas Cupiditates : Primum est Generositas, de qua postea. Secundum est, quod saepè debemus reflectere animum ad Providentiam divinam, et cogitare impossibile esse aliquid evenire alio modo quam ab aeterno determinavit haec Providentia ; ita ut sit instar fati vel immutabilis Necessitatis quae opponenda est Fortunae, ad eam subruendam, ut Chimaeram quae non aliunde quam ex errore intellectus nostri provenit. Nec enim quicquam appetere possumus nisi id aliquo modo possibile censeamus ; Nec possumus existimare possibilia quae à nobis non pendent, nisi quatenus cogitamus ea à Fortuna pendere, id est quae judicamus evenire posse, et similia aliàs contingisse. Illa autem opinio non aliunfe provenit quam ex eo quod non novimus omnes causas, quae singulos effectus concurrunt. Cum enim non succedit res quam consuimus pendere à fortuna, indicio id est quandam ex causiis necessariis ad eam producendam defecisse, et per consequens eam fuisse absolute impossibilem : ac numquam similem accidisse, id est ad cujus productionem similis causa defuerit ; adeo ut nisi id antea ignorassemus, numquam eam existimassemus possibilem, nec per consequens eam appetivissemus.