Apud prefatam ecclesiam igitur archangeli Michalis [sic], ipso opitulante, virtutes efficiuntur innumere. Illuminantur denique ibidem ceci, gressum recipiunt claudi, merentur auditum surdi, fugantur ex obsessis corporibus immundis [sic] spiritus, Domino nostro prebente auxilium angelorum. Aubertus autem, presul venerabilis, posquam [sic] prefatam basilicam sancti archangeli Michaelis complevit, eamdem mox dedicare voluit. Sed sanctus archangelus sibi, ut solitus erat, in sompnis apparens ne hec presumeret imperavit: « Ego, inquit, mea manu cum multitudine angelorum eam dedicabo et imperpetuum observabo ». Inde igitur crescente devocione fidelium creverunt miracula creberrime in eodem loco credentium. Ubi usque hodie divina beneficia prestantur cunctis advenientibus prestante Domino nostro Iesu Christo qui cum Patre et Spiritu Sancto vivit et regnat Deus per omnia secula seculorum.